Hormony odgrywają znaczącą rolę w powstawaniu większości postaci trądziku. W okresie dziecięcym mieszki łojowe są małe i niezdolne do przekształcenia się w zmiany trądzikowe. W okresie dojrzewania wzrost gruczołów łojowych stymulowany jest głównie przez hormony androgenowe – wytwarzane u mężczyzn w jądrach (testosteron, 5 alfa-dihydrotestosteron, androsteron), u kobiet zaś w jajnikach (dihydrotestosteron, androstendion) oraz u obu płci w korze nadnerczy (testosteron, dehydroepiandrosteron).
Objawy trądziku hormonalnego to krosty, cysty, podskórne torbiele. Tak zwane zmiany hormonalne” lokalizują się głównie na bocznych częściach twarzy, brodzie, górnej części szyi, a nawet na karku, czy na skórze głowy. Częściej dotyczą kobiet, ze względu na częstsze niż u mężczyzn wahania poziomu hormonów. U około 60-70% kobiet w okresie okołomiesiączkowym obserwuje się zaostrzenie przebiegu trądziku, przy czym najwydatniejsze są zmiany wokół ust i na podbródku. Podobne zmiany mogą wystąpić po odstawieniu leków antykoncepcyjnych.
Istnieje też grupa kilku chorób, w których zaburzony metabolizm hormonów jest główną przyczyną trądziku.
Szczególną postacią trądziku hormonalnego jest trądzik wywołany stosowaniem steroidów anabolicznych zarówno w celach leczniczych (np. aby przyspieszyć kostnienie nasad kości u osób szybko rosnących), jak i tzw. bodybuilding acne, czyli trądzik wywołany stosowaniem steroidów anabolicznych w celu zwiększenia masy mięśniowej i poprawy kondycji fizycznej. Zwykle są to ciężkie postaci trądziku od trądziku grudkowo- krostkowego, poprzez trądzik skupiony a skończywszy na trądziku piorunującym z objawami ogólnoustrojowymi. Zmiany lokalizują się najczęściej na tułowiu, pozostawiają szpecące blizny, a ich leczenie jest trudne i długotrwałe.
Trądzik hormonalny może występować również w pewnych chorobach genetycznych, takich jak wrodzony przerost nadnerczy. Choroba ta charakteryzuje się nadmiernym wydzielaniem androgenów nadnerczowych z towarzyszącym niedoborem kortyzolu wskutek genetycznie uwarunkowanego braku lub niedoboru enzymów szlaku biosyntezy hormonów nadnerczy.
Zespół policystycznych jajników jest koleją chorobą, której składową, oprócz hirsutyzmu i zaburzeń miesiączkowania jest trudny i oporny na leczenie trądzik. Cechuje ją podwyższony poziom testosteronu wolnego i całkowitego oraz podwyższony poziom hormonów luteinizujących.
Leczenie trądziku hormonalnego nierzadko wymaga współpracy dermatologa, ginekologa i endokrynologa. Potrzebny jest dokładny wywiad dotyczący przyjmowanych leków, regularności cykli miesiączkowych, jak i wykonanie dodatkowych badań takich jak USG, czy badania poziomu hormonów z krwi takich jak: prolaktyna, testosteron wolny i całkowity, estradiol, LH, FSH, kortyzol, androstendion, siarczan dehydroepiandrosteronu, a także hormonów tarczycy.
